Šta nudi Gradić?

Podgrađe Petrovaradinske tvrđave ostaje netaknuto svedočanstvo vremena u kojem je nastalo sa autentičnim zgradama iz 18. veka. Tako ga možemo posmatrati i kao svojevrsan grad-muzej!

Pored Crkve Sv. Jurija koja je izgrađena 1701. godine u baroknom stilu ali bez preterane barokne kitnjavosti, u Gradiću nalazimo i kuću u kojoj je rođen ban Josip Jelačić u čijem je podrumu danas konoba koja pored vrhunskih vina nudi pršut, masline, ovčiji sir i druge đakonije. Jedan od najveličanstvenijih  objekata u Podgrađu je Beogradska kapija, zdanje sagrađeno 1753. godine u klasicističkom stilu, koje povezuje Bastion Sv. Ignacija sa Bastionom Sv. Ernesta. Iznad ovalnog prolaza kapije nalazi se grb Novog Sada. Vredna pažnje je i Barutana Josif koja je smeštena u Vodenom gradu (Vaserštatu) Petrovaradinske tvrđave, koja je 1991. godine proglašena za nepokretno kulturno dobro, tačnije za prostorno kulturno-istorijsku celinu od velikog značaja.

Uz samu obalu Dunava smešten je restoran „Aqua doria“ koji pored besprekornog menija nudi i muziku najeminentnijih tamburaških orkestara, a sajt „Tripadvisor“ ga svrstava među 5 najboljih novosadskih restorana. Za naklonjenije slatkom programu tu je porodična radionica „Multi-Tarte“u Beogradskoj ulici, koja je akcenat stavila na kvalitet i raznosvrsnost poslastica spremanih po originalnoj recepturi.

Legenda kaže da je u Podgrađu nekada bilo i 80 kafana, sada ih ima samo nekoliko ali je među njima i kultna „Dublin“, o kojoj može da se čita i u romanu „Kiša i hartija“ Vladimira Tasića, najznačajnijeg savremenog novosadskog hroničara. U nju dolaze ljubitelji alternativne američke i britanske rokenrol kulture i nalazi se u predivnoj Štrosmajerovoj ulici.

Dvorišta Gradića su takava da u njima uz malo renoviranja lako može da se zamisli snimanje drugog dela Bertolučijeve „Ukradene lepote“ ili neke nove filmske razglednice Vudija Alena.